PRZYJAŹŃ jest tylko o krok od miłości

Mówią, że miłość łączy serca, a przyjaźń umysły. To nieprawda. Przyjaźń jest tylko o krok od miłości. Czasami mam wrażenie, że o krok do przodu. Z niewiadomych powodów w obecności pewnych ludzi czujemy się lepiej, bezpieczniej, swobodniej...

Kto to jest przyjaciel? To ten, który jest drugim ja, jak 220 i 284. Dwie liczby są zaprzyjaźnione, jeśli każda z nich jest sumą wszystkiego, co dzieli tę drugą. I choć jestem zdania, że przyjaźni nie można zawrzeć w słowach, to jest to zdecydowanie moja ulubiona definicja.

Przedstawiam Wam Natalię. Poznałyśmy się w październiku 2006 roku - pierwszego dnia naszego pierwszego roku akademickiego. Trafiłyśmy do jednej grupy zajęciowej. Nie pamiętam dokładnie jak to się stało, ale już od tego pierwszego dnia wiedziałam, że się dogadamy. I dogadujemy się do dzisiaj, choć mieszkamy 200km od siebie. W przyjaźni odległość nie ma znaczenia. Ona kocha koty (ma ich aż 4!) - ja uwielbiam psy, Ona spędza urlop z mapą w ręku, zdobywając rozliczne górskie szczyty - ja gubię się w malowniczych uliczkach europejskich miast i wygrzewam na plaży... Ale kiedy jesteśmy razem, te różnice nie mają znaczenia. Rozumiemy się bez słów. Mamy wspólną pasję (fotografię), ukończone te same studia, prowadzimy podobny styl życia: pracujemy, mieszkamy z partnerami i do maksimum wykorzystujemy swój czas wolny.

A propos wolnego czasu. Dziś spędziłyśmy ze sobą przeurocze przedpołudnie i miałyśmy okazję dać werbalny upust naszym przyjacielskim emocjom. Był okropny upał, więc obie zapragnęłyśmy lodów. Przechadzając się po naszym ukochanym Starym Rynku natrafiłyśmy na akcję promocyjną Carte d'Or "Drzewa miłości". Dostałyśmy serduszko, na którym mogłyśmy napisać swoje wyznanie miłości (w naszym przypadku wyznanie przyjaźni) i zawiesić na drzewku, które następnie na pamiątkę ma zostać wkopane nad Jeziorem Maltańskim. Ale ale, gdzie te lody? Już tłumaczę. Za każde zawieszone serduszko z wyznaniem, para otrzymywała kubełek lodów. Można było wybierać wśród kilku smaków. Nam najbardziej odpowiadał sorbet ananasowy. Natalia zawiesiła serduszko [ja w tym czasie robiłam zdjęcia moim mądrym telefonem, żeby mieć co wstawić na bloga :)], zapozowałyśmy do zdjęcia na uroczej, czerwonej ławeczce zbliżającej ludzi, a na pamiątkę dostałyśmy wydrukowaną fotografię :) Potem postanowiłyśmy ukryć się przed upałem, zabrałyśmy lody i poszłyśmy w nasze ulubione, spokojne miejsce, żeby obgadać bieżące sprawy i cieszyć się swoim towarzystwem przez te kilka chwil. Odliczam już dni do następnego spotkania! A tutaj mała fotorelacja :) PS. O naszej przyjaźni napisał nawet Głos Wielkopolski! ;) [btw: bardzo podobają mi się takie akcje marketingowe, jak ten dzisiejszy ambient Carte d'Or, ale to temat na zupełnie inny post :)]

 

A Ty kiedy ostatnio spotkałeś się ze swoim przyjacielem? Może niedziela to dobry dzień na pielęgnowanie tej relacji?